این روزها نگاه تو از خون دل تر است            گـویـا دلت حسیـنـیۀ اشک مـادر است

شال عـزا دوبـاره نـشسته به دوش تو            شالی که حیف، سوخته از آتش در است

گـلـبـرگ های گـونۀ شبـنـم گـرفـته‌ات            زخمی، شکسته، نیلی، چون یاس پرپر است

ای وارث تـمـامـی غـم‌هـای اهـل بیت            این روزها غریبی تو مثل حیدر است

چـون دیـده‌ام تو را و سـلامت نـداده‌ام            یا تو سلام کرده‌ای و گوش من کر است

مُردن میان روضه اگرچه سعادت است            در روضه‌های فاطمیه باز بهتر است

زیرا که اشک یک شبِ این فاطمیه‌ها            بـا گـریـۀ تـمـام مـحــرم بـرابـر اسـت

حـالا بیا و روضه بخـوان آتـشـم بزن            چشمم به نالۀ تو و یک وای مادر است

یا رب کجا رواست زنی را کتک زنند            وقتی که زن مقابل چشمان شوهر است